Voortzetting van The Keeling Curve

Al in 1958 startte Charles David Keeling met zijn Mauna Loa CO2 metingen bij het Scripps Institution of Oceanography. Deze metingen staan inmiddels bekend onder de naam The Keeling Curve. Het Scripps CO2 en O2 meetprogramma, nu onder de supervisie van Ralph Keeling, wordt geconfronteerd met financiële problemen en het voortzetten van deze metingen loopt gevaar, zie deze brief:
http://keelingcurve.ucsd.edu/a-letter-of-appeal-from-ralph-keeling/
In de Engelstalige blogosfeer is inmiddels een campagne voor het behoud van de Keeling Curve op gang gekomen, nadat Eli Rabett van Rabett Run een bescheiden oproep tot steun oppikte en een donatiebutton maakte.

Charles Keeling in zijn lab 1988 (Bron: UC San Diego)

Al in 1960 presenteerde Charles Keeling zijn eerste resultaten in een wetenschappelijk tijdschrift, Tellus, vol. 12. In onderstaande figuur, afkomstig uit dat artikel, is de seizoensvariatie in de CO2 concentratie al duidelijk te zien. Tijdens het groeiseizoen onttrekt de plantengroei CO2 aan de atmosfeer om dat na de herfstmaanden weer af te staan. Doordat op het Noordelijk Halfrond de oppervlakte aan land veel groter is dan op het Zuidelijk Halfrond is deze cyclus ook in de mondiale CO2 concentratie waarneembaar.

(Bron: Scripps CO2 Program)

In 1960 was het nog allerminst duidelijk dat de concentratie van CO2 in de atmosfeer was gestegen door de activiteiten van de mens. Zo schreven Revelle en Suess in 1957 nog:
“This means that most of the CO2 released by artificial fuel combustion since the beginning of the industrial revolution must have been absorbed by the oceans.”
In zijn artikel van 1960 waagde Charles Keeling het om dat te betwijfelen, zij het voorzichtig:
“Where data extend beyond one year, averages for the second year are higher than for the first year”
en
“..one might be led to conclude that the oceans have been without effect in reducing the annual increase in concentration resulting from the combustion of fossil fuel.”

Nu aan het einde van 2013, zo’n 55 jaar na de start van de metingen aan CO2 door Charles Keeling, is het algemeen bekend dat het verbranden van fossiele brandstoffen wel degelijk heeft geleid tot een toename van de CO2 concentratie in de atmosfeer. Alleen enkele verstokte geheelontkenners willen daar nog niet aan.
The Keeling Curve is inmiddels een van de meest duidelijke beelden in de klimaatwetenschap en uiteraard kan men op de website van het Scripps Institution de meest actuele versie zien, samen met de laatste CO2 meting.

Naast het meten van de CO2 concentratie is Ralph Keeling in 1989 gestart met het meten van de O2 concentratie in de atmosfeer. Logischerwijs zou de hoeveelheid zuurstof in de atmosfeer moeten dalen als we fossiele brandstoffen verbranden en een beetje chemie van de middelbare school maakt dat snel duidelijk:

Kolen: C + O₂ -> CO₂
Aardgas : CH₄ + 2O₂ -> CO₂ + 2H₂O
Aardolie (hier als octaan) : 2C₈H₁₈ + 25O₂ -> 16CO₂ + 18H₂O

Het mag dus geen wonder heten dat de Scripps data overduidelijk laten zien dat het zuurstofgehalte in de atmosfeer is gedaald sinds 1989.

De CO2 en O2 meetdata van de twee Keelings hebben bijgedragen aan onze kennis over  de wereld waarin wij allen leven. The Keeling Curve is een duidelijk symbool van het feit dat de mens een grote invloed heeft uitgeoefend op de samenstelling van de atmosfeer. Een invloed waar maar geen einde aan lijkt te komen en waarvan de wetenschap denkt dat het gevolgen zal hebben tot ver na 2100. In 2100 stopt de wereld namelijk niet met draaien, ook al lijkt dat soms zo als je je verdiept in allerlei scenario’s en artikelen. Een feit waar Keeling in een presentatie in 1970 ook al mee zat, hoewel het toen over 2000 ging (h/t The Warming Papers):
“Have you noticed that practically all master plans do not project beyond the year 2000 A.D.?”
In dezelfde presentatie eindigde hij met:
“If the human race survives into the twenty-first century … the people living then, along with their other troubles, may also face the threat of climatic change brought about by an uncontrolled increase in atmospheric CO2 from fossil fuels.”.
Nou, de 21e eeuw hebben we gehaald en een ongecontroleerde stijging van de CO2 concentratie is ons ook gelukt.

The Keeling Curve is de langste aaneengesloten datareeks van CO2 metingen in de atmosfeer en het voortzetten van deze metingen is van groot belang. Hoe iemand ook staat in de klimaatdiscussie, het moet toch een ieder duidelijk zijn dat datasets belangrijk zijn om theorieën en modellen te testen. Datareeksen die zover teruggaan in de tijd zijn niet alleen zeldzaam maar vervullen een sleutelrol voor het monitoren van langdurige trends. The Keeling Curve is daarnaast een datareeks met een grote wetenschappelijk-historische waarde die niet mag verworden tot een pagina in een boekje, maar die het méér dan verdient om actueel te blijven.

De wetenschap heeft de mensheid veel gegeven. Wie na alle goede doelen aan het einde van het jaar nog wat geld over heeft, kan met een klikje op de button aan de bovenzijde van deze post wat terugdoen.

Een weergave van de CO2 concentratie in de atmosfeer gedurende de laatste 800.000 jaar met daarin na 1:45 de Keeling data in groen (origineel: hier).